Onderzoek kwijtscheldingsbeleid WDODelta

Op 16 oktober 2018 heeft het Algemeen Bestuur (AB) gesproken over het rapport “Kwijtscheldingsbeleid Waterschap Drents Overijsselse Delta”. Er ligt een afspraak dat in deze zittingsperiode geen verandering daarin wordt doorgevoerd. Wel kunnen de uitkomsten van het onderzoek meegenomen worden voor een standpuntbepaling voor de komende jaren.

Mensen die het echt nodig hebben, dienen kwijtschelding van belastingen te krijgen. Echter er zijn meerdere mogelijkheden om belastbare inkomens te drukken of vermogen weg te schenken. De SGP betwijfelt of kwijtschelding dan nog steeds rechtvaardig is. Andere belastingplichtigen moeten samen wel het kwijtgescholden belastingbedrag van het waterschap opbrengen.

Laat dit helder zijn. De SGP is vrij kritisch over kwijtschelding van belastingen, maar zij die het echt nodig hebben, dienen het zondermeer te krijgen.

Dat te scheiden, is een zeer moeilijke zaak. Dat erkennen wij terdege.
Er is echter een (niet onaanzienlijke) categorie inwoners in ons land die op een bepaalde leeftijd graag zoveel mogelijk overdragen aan kinderen (of soms anderen). Dat vooral met het oog op verschuldigde eigen bijdragen CAK bij opname in verpleeghuis en zorg thuis. Daar wringt wel iets. 

En daar heb je voor ons het echte spanningsveld. Moet in dat soort situaties recht op kwijtschelding ontstaan? Wij denken van niet. Wanneer men armslastig is geworden buiten eigen schuld of handelen om, moeten we solidair zijn met hen. Heeft men er naar toe gewerkt, dan is het in onze ogen toch een ander verhaal.

Wij moeten goed beseffen dat de kwijtgescholden bedragen wel door de rest van de belastingplichtigen opgehoest moeten worden. Dat kan met name wrang zijn voor mensen met een klein pensioen.

Wij willen ook zeker geen verruiming voor zzp’ers en mensen met kosten kinderopvang.
Voor mensen die alleen AOW hebben, zou het eventueel kunnen. Echter ook bij die personen zie je in het ene geval dat men nog kans ziet om te sparen, terwijl men in een ander geval altijd geld te kort komt. Daar helpt helaas een kwijtschelding ook niet.

Kwijtschelding is ons inziens een vorm van inkomenspolitiek en hoort daarom niet thuis op gemeentelijk terrein of dat van de waterschappen. Het zou op rijksniveau geregeld moeten worden. En dan met kwijtscheldingsnormen die voor iedereen gelijk zijn, en niet zoals nu. Nu kunnen verschillende gemeenten binnen ons werkgebied stevige verschillen in de uitvoering van de kwijtschelding hanteren.

Wat opvalt, is dat volgens het COELO-rapport beperking van de kwijtschelding zo weinig effect heeft. Wel worden daarvoor een aantal aannames gedaan, die door collega AB-lid Nijhuis in zijn heldere notitie deels ontzenuwd worden. Niet kunnen betalen en oninbaar nam bij het waterschap Delfland nauwelijks toe.

Het COELO-rapport heeft, terwijl er wel om gevraagd was, alleen maar gekeken naar de maatregel. Echter is er weinig tot geen onderzoek gedaan naar het beleid en hoe dat eventueel omgebogen zou kunnen worden. Dat betreurt de SGP.

Het waterschap/de waterschappen zijn vrij eenvoudig meegegaan in de regeling voor kwijtschelding.

Of dat zo moet blijven, is voor ons nog een grote vraag.

Voor deze zittingsperiode is afgesproken om het ongewijzigd te laten. Daar houden wij ons aan.

Jan Visscher